əqrəb

1.

is. <ər.>

1. zool. Quyruğunun ucunda zəhərli iynəsi olan onurğasız həşərat. Əqrəb sancması. Hər daşı qaldırırsan, altından əqrəb çıxır. Əqrəb zəhərli olur. – Hər kəs məndən sənə yaman qandırsa; Ya əqrəb dişləsin, ya ilan, pərim! A. A..

2. Qədim astronomiyada: on iki bürcdən birinin adı. Əqrəb bürcü. – Xəbər verdi ki, sabah yola çıxmaq olmaz, çünki sabah qəmər Əqrəbdədir. C. M..

3. məc. Gizlindən pislik edən müzür adam haqqında. Sən ki bir əqrəb imişsən, gerçək; Bu zəhərlər, bu tikanlar nə demək. H. C.. Basma ayağını bizim torpağa; İlandan, əqrəbdən yar ola bilməz. S. V..

2.

is. <ər.> Saat, kompas və sairədə öz oxu ətrafında fırlanıb müəyyən işarəni göstərən mil. Saat əqrəbi. Saniyə əqrəbi. Kompasın əqrəbi. – . . <Vaqif> qələmi yerə qoyub saatına baxdı, əqrəblər düz dəstənin üstündə idi. Ç.. Saatın əqrəbləri on ikiyə yaxındır. Qucaqlaşaq, ayrılaq. Yaxın dur! R. R..

◊ Əqrəb əqrəb üstündə – saatın tam 12 olduğunu göstərən ifadə; // bəzən tam vaxtında mənasında. Nazir . . müşavirənin sabah saat onda əqrəb əqrəb üstündə, . . öz yanında davam edəcəyini bildirdi. S. R..